Je hebt een heftige ervaring gehad waaruit claustrofobie resulteerde. Misschien ben je in je jeugd geregeld opgesloten in je slaapkamer, of je mocht nooit buiten spelen van je ouders. Maar claustrofobie kan ook op latere leeftijd nog ontstaan. Voorbeeld: je zit in het vliegtuig en kunt niet naar buiten. Dat geeft je het gevoel dat je vast zit.

Een claustrofobievoorbeeld uit de praktijk

Claudia is een vrouw van drieënveertig jaar. Ze heeft een druk leven, waarin ze haar gezin met een parttime baan combineert. Dat gaat haar goed af. De laatste tijd merkt ze dat haar spontaniteit afneemt. Zo durft ze niet meer naar een voorstelling in een theater dat ze niet kent.

Ze praat erover met haar man. Hij denkt gelijk aan een incident dat twee maanden geleden plaats vond. Ze gingen met de kinderen naar de kermis, waar Claudia met hun jongste dochter in een karretje het spookhuis in reed. In het spookhuis kreeg ze een onverklaarbare paniekaanval; hun dochter raakte hierdoor ook van streek.

Claudia’s man moest alle zeilen bijzetten om de dames weer kalm te krijgen, maar de pret was voorbij. Ze gingen naar huis. Daar keerde de rust terug. Sindsdien is Claudia veranderd. Voor het wekelijkse avondje in de sauna met een vriendin verzint ze een smoesje, en naar een ouderavond op de school van hun dochter gaat ze niet meer.

Ze ontpopt zich als een huismus; haar gezin is dat niet van haar gewend. Claudia wil niet langer angstig zijn, dus beseft ze zich dat ze iets moet doen. De gebeurtenis in het spookhuis heeft ze verdrongen, ook om haar dochter gerust te stellen. Nu moet ze toegeven dat ze zich enorm akelig heeft gevoeld.

In het spookhuis was het klein en smal, het voelde voor Claudia alsof er geen uitvlucht mogelijk was. Ze heeft er claustrofobie door gekregen. Omdat ze het kinderachtig van zichzelf vond, heeft ze haar reactie niet serieus genomen. Maar dit heeft niets met flink zijn te maken. Je kunt spreken van een traumatische ervaring.

Bij een kennis ziet Claudia een boek liggen. Het heet: ‘Van Fobie naar Vrijheid’ en is geschreven door Pieter Frijters. Haar kennis vertelt dat ze met behulp van oefeningen uit het boek is opgeknapt: haar angst voor straatvrees is verdwenen. Claudia's interesse is gewekt en ze leent het boek.

Thuis leest ze het in twee avonden uit. Vrijwel direct begint ze met alle basisoefeningen en de speciale oefeningen ter bestrijding van claustrofobie. Ze houdt vol en merkt na een paar weken vooruitgang. Het wekelijkse avondje naar de sauna heeft ze weer opgepakt.

Ze blijft de oefeningen nog wekenlang doen. Inmiddels voelt Claudia zich weer helemaal in orde. Haar kennis heeft ze een grote bos bloemen gebracht, én een nieuw boek, want de oude is bijna stukgelezen!